پایگاه خبری یزدفردا"برای افسردگی فصلی چه باید کرد؟/محققان به‌تازگی تحقیقاتی روی افرادی که مبتلا به افسردگی فصلی هستند انجام دادند که نتایج آن در کنگره برلین اعلام شد. به‌دلیل هورمون سروتونین برخی افراد در زمستان افسرده می‌شوند، خلق و خوی آنها تغییر می‌کند و فعالیت این افراد کمتر می‌شود.
محققان دانشگاه کپنهاگ به تازگی در تحقیقات کوچکی که انجام دادند، گفتند: برخی افراد به دلیل مشکل هورمون سروتونین که مسئول تنظیم خلق و خو است در طول ماه‌های زمستان افسرده یا حساس می‌شوند؛ نتایج این تحقیقات در بیست و هفتمین کنگره ECNP در برلین اعلام شد.
محققان گفتند: افسردگی فصلی یا اختلال خلقی فصلی به‌طور معمول در فصل زمستان رخ می‌دهد و این موضوع به عدم نور طبیعی مربوط می‌شود؛ کوتاه شدن روز و کمبود روشنایی طبیعی باعث افسردگی زمستانی که موجب کاهش انرژی و روحیه این افراد می‌شود.
سروتونین یک انتقال دهنده عصبی است که به فرستادن پیام از یک ناحیه مغز به ناحیه دیگر کمک می‌کند. حدود ٤٠میلیون از سلول‌های مغز به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم تحت‌تأثیر سروتونین هستند. این سلول‌ها با خلق و خو، میل جنسی، اشتها، خواب، حافظه و یادگیری تنظیم دمای بدن و برخی رفتارهای اجتماعی در ارتباط هستند.
همچنین دارای اثراتی برعملکرد سیستم
قلبی - عروقی و عضلات است و کمبود آن منجر به بروز افسردگی، وسواس، اضطراب، هراس و خشم بیش از حد می‌شود.
محققان کپنهاگ در این مطالعه تحقیقاتی روی ١١ نفر در فصل تابستان و زمستان انجام دادند که این افراد را با ٢٣ نفر از کسانی که به این بیماری مبتلا نیستند مقایسه کردند.
آنها با بررسی و تصویربرداری از مغز این افراد دریافتند، سطح پروتیین ناقل سروتونین این افراد در فصل زمستان نسبت به فصل تابستان بالاتر است اما این پدیده در شرکت‌کنندگانی که از این اختلال عاطفی فصلی رنج نمی‌برند وجود ندارد.
دکتر «برندا مک ماهون» مسئول این مطالعه گفت: نور خورشید باعث افزایش ترشح سروتونین می‌شود و افرادی که از افسردگی فصلی رنج نمی‌برند فعالیت ناقل سروتونین در آنها افزایش پیدا نمی‌کند و سروتونین آنها در طول فصل زمستان نیز مانند قبل است.
مطالعات قبلی ارتباط نوسانات انتقال حامل سروتونین و افسردگی را نشان داده‌اند؛ با این حال در این مطالعه برای اولین بار شرکت‌کنندگان در طول تابستان و زمستان مورد بررسی قرار گرفتند و آنها را با افرادی که مبتلا به این بیماری نیستند مقایسه کردند.
محققان گفتند: ما دقیقا نمی‌دانیم که چگونه نور در سطح سروتونین تأثیر می‌گذارد و باید مطالعات بیشتری برای درک این مکانیسم انجام شود.
سروتونین اثر حفاظتی روی سلول‌های مغزی دارد و از تخریب مغز در دوران پیری جلوگیری می‌کند به همین منظور نوردرمانی نیز برای درمان این افراد می‌تواند مفید باشد و اسیدهای آمینه باعث افزایش سطح سروتونین می‌شود که باید قبل از این انتقال‌دهنده عصبی صورت گیرد.
باید توجه داشت افزایش سروتونین در مغز به هر دلیلی در ادراک زمانی، بینایی و گفتاری تغییراتی ایجاد می‌کند، استرس یا حملات عصبی میزان سروتونین مغز را کاهش می‌دهد؛ در مقابل خواب نیمروزی، ورزش، مصرف موادغذایی غنی از کربوهیدرات، زعفران و لبخند زدن باعث افزایش میزان سروتونین مغز می‌شود همچنین نان جو و غذاهای رنگی بیشتر از سایر غلات باعث سنتز سروتونین می‌شود.
به گزارش فرارو به نقل از هاروارد بیزینس، در نگاه اول کار ساده‌ای به نظر می‌رسد. شاید شما هم به گوشتان خورده باشد که این جور مواقع باید روی چیزهای مثبت تمرکز کنید. یا مثلاً به خودتان بگویید امروز هم بالاخره تمام می‌شود. یا وقتی که اضطراب وجودتان را می‌گیرد و انتظار بدترین اتفاق را می‌کشید باز هم تنها خودتان صاحب افکارتان هستید و می‌توانید آن را کنترل کنید. اما در روزی همچون موقعیت بالا، یعنی روزی که اضطراب دارید و اعصابتان خراب است و با اضطراب قدم به محل کار می‌گذارید چه؟ شاید برایتان اتفاق افتاده باشد که در چنین شرایطی روش‌های بالا بی‌نتیجه بوده‌اند.
در مطالعه‌ای که اخیراً توسط رایو و همکاران (2013) منتشر شده توضیح داده شده که چرا وقتی استرس‌هایتان روی هم انباشته می‌شوند، کنترل اضطراب برایتان مشکلتر می‌شود. محققان در این مطالعه با طراحی یک آزمایش دریافتند که زمانی که افرادی که دارای ساز و کار واکنشی شرطی در مقابل ترس هستند، بدون اینکه از پیش دارای استرس بوده باشند وارد موقعیت اضطراب‌زا می‌شدند، می‌توانستند اضطراب خود را با استفاده از تکنیکهای بالا کنترل کنند. اما زمانی که این افراد از پیش استرس داشتند و اعصابشان خراب بوده، و سپس وارد موقعیت اضطراب‌زا می‌شدند، با این روشها امکان کنترل اضطراب خود را نداشتند.
در چنین "روزهایی" استرس باعث می‌شود که در تعامل با رییستان یا در یک جلسه، به سختی بتوانید اضطرابتان را کنترل کنید. در چنین شرایطی اینکه به خودتان بگویید "قدم به قدم جلو برو" یا "فقط آنچه که در اختیار توست در اختیار خودت است" به کار نمی‌آید. دلیل این موضوع این است که وقتی به خاطر جر و بحثی که در خانه داشته‌اید یا آن صندوق ایمیل سرشار از مطالبات استرس‌زا دارید، این استرس مانع از این می‌شود که از تواناییتان در کنترل انتظارات منفی کمک بگیرید. این کنترل معمولاً به "کورتکسِ پریفرانتال" شما وابسته است. طراحی این بخش از مغز به شکلی است که می‌تواند اضطرابی را که برایتان قابل پیش‌بینی است را کنترل کند. با این وجود وقتی که شما از قبل اعصابتان خرد است و یک شرایط آشفته را پشت سر گذاشته‌اید، "کورتکس پریفرانتال" شما عملکرد نورمال ندارد، و در کنترل اضطراب شما ناتوان می‌شود.
اینجاست که مطالعه‌ای که در بالا ذکر شد اهمیت پیدا می‌کند. وقتی که می‌دانید روزتان بد شروع شده است، آن وقت اینکه سعی کنید پریفرانتال کورتکس خود را کنترل کنید احتمالاً استراتژی درستی نخواهد بود. بلکه بهتر است برای کنترل اضطراب خود به روش‌هایی متوصل شوید که پریفرانتال کورتکس را دور بزند یا به آن نیازی نداشته باشد.
این روشها مشابه مدیتیشن هستند، و در آن ها به جای آن که سعی کنید بر افکار خود مسلط شوید، باید یاد بگیرید که بتوانید آنها را رها کنید. به این روش درون نگری احساسی نیز گفته می‌شود. به نظر می‌رسد که با این روش می‌توان بدون اینکه نیازی به کنترل افکار باشد به طور مستقیم مرکز اضطراب در مغز را آرام نمود. وقتی که افکار اضطراب‌زا به سراغ شما می‌آید به جای آنکه با این افکار درگیر شوید آنها را رها کنید. آنها را تحت نظر بگیرید. پیدایشان کنید و سپس تنها توجه خود را به چیزی غیر از افکارتان متمرکز کنید. مثلاً به نفس کشیدنتان. این کار ممکن است در ابتدا آسان نباشد. اگر این روش را مرتب تمرین کنید، به مرور در آن مهارت بیشتری پیدا خواهید کرد.
خلاصه اینکه اگر روز کاری پراسترسی دارید یا اینکه با اعصاب خراب و ذهن پریشان به محل کار خود رفته‌اید و تازه مجبورید در یک جلسۀ استرس‌زا هم شرکت کنید، سعی کنید با بستن چشمهایتان به مدت پنج دقیقه و بهره گرفتن از روش تنفسی که در بالا توضیح دادم، مرکز اضطراب در مغز خود را کنترل و آرام کنید. احتمال موفقیت با این روش، بسیار بیشتر از این است که با حرف زدن با خودتان بخواهید اضطرابتان را کنترل کنید.
منبع: روزنامه شهروند-فرارو
- نویسنده : یزد فردا
- منبع خبر : خبرگزاری فردا
سهشنبه 19,نوامبر,2024